Tamerlan je bio jedan od najvećih vojskovođa svih vremena, a sahranjen je u svojoj prijestonici Samarkandu.
Jedna od najbrutalnijih istorijskih ličnosti svih vremena umrla je 18. februara 1405. godine, a zvala se Hromi Timur ili Tamerlan. Sahranjen je u svojoj prijestonici Samarkandu. Zbog kletve, niko nije smeo da mu dira kosti pa je mirovao dok ga sovjetski naučnici nisu probudili iz vječnog sna. Ono što je uslijedilo će svima zalediti krv u žilama!
Tamerlan se 1370. godine, pozivajući se na navodno porijeklo od Džingis Kana, proglasio vladarem carstva sa prijestonicom u Samarkandu (današnji Uzbekistan).
Proslavio se pohodima protiv Zlatne Horde (države uspostavljene na teritorijama današnje Rusije, Ukrajine i Kazahstana, nakon raspada Mongolskog carstva), Indije i Persije, Mesopotamije i Anatolije, koju je pokorio 1402. godine, nakon bitke kod Angore.
U januaru se prehladio. Jedan od najbrutalnijih vojskovođa u istoriji, sada već možda u sedamdesetoj godini svog života, poslao je svoju vojsku od 200.000 ljudi iz Samarkanda, u pokušaju da riješi problem koji mu predstavlja Kinesko carstvo udaljeno oko 4.800 kilometara, piše nationalgeographic.rs.
Bila je ledena i snježna zima, tlo prekriveno dubokim snijegom, dok su reke bile zamrznute. Vojska je stala kod Otrara koji se nalazi u današnjem Kazahstanu.
Napori vidara da izliječe svog gospodara, koji su uključivali stavljanje hladnih obloga kako se prehlada pretvorila u groznicu, nisu uspjeli i postalo je jasno da umire. Na kraju, okružen ženama i višim komandantima, slabim, gotovo nečujnim glasom održao je elokventan govor. Rekao im je da ne plaču, niti da u ludosti cjepaju svoju odjeću, već da se mole Bogu da se smiluje na njega.
Smrt je došla po svoje
Umro je oko osam časova uveče, dok su ledeni vetrovi zavijali oko palate i šatora njegove vojske. Pohod na Kinu je obustavljen, a njegovo telo je poslato nazad u Samarkand kako bi bilo sahranjeno ispod kupole mauzoleja Gur Amir, u čeličnom sanduku ispod ploče od crnog žada duge šest metara (najvećeg komada kamena na svijetu do tada). Uklesan je natpis: “Ovde počiva slavni i milostivi vladar, najveći sultan i najveći ratnik, gospodar Timur, osvajač svijeta”.
Osvajač poznat po okrutnosti za života, izgleda da ni nakon smrti nije praštao.
Naime, Tamerlanovu grobnicu je 19. juna 1941. godine rešila da otvori sovjetska ekspedicija na čelu s Mihajlom Gerasimovom. Lokalno stanovništvo je upozoravalo na rizike.
Onda kreće zaplet. Na grobu je pisalo “Kada ustanem iz mrtvih, svijet će zadrhtati”, a navodno je, nakon otvaranja, pronađen i drugi natpis: “Ko god mi uznemiri grob, oslobodiće uljeza strašnijeg od mene”.
LJudi bliski Gerasimovu kasnije su tvrdili da je priča izmišljena, ali… Zemlja se zaista zatresla, jer je tri dana kasnije Njemačka napala SSSR.
Priča dalje kaže da je Staljin vjerovao u prokletstvo i da je zato naredio da se Tamerlan ponovo sahrani, pošto su, navodno, njegovi posmrtni ostaci prethodno odneti na front kod Staljingrada, kako bi nadahnuli muslimanske trupe u Crvenoj armiji.
Tamerlan je ponovo položen u svoju grobnicu, po islamskom obredu, 20. decembra 1942, otprilike mjesec dana prije sovjetske pobjede kod Staljingrada, 2. februara 1943, pošto je prethodno poginulo ili umrlo od gladi i bolesti više od milion vojnika i civila. Ovo je značilo i preokret u Drugom svjetskom ratu i promjenu u odnosu snaga.
(Stil)